🎣 Okul Öncesi Atatürk Ile Ilgili Kısa Hikayeler

Atatürk Üniversitesi Ders Notları Okul Öncesi Sanat Etkinlikleri , Masal,Şiir,Tekerleme Paylaşımı , 24 Mayıs 2015 Pazar ÇOCUK EDEBİYATI ve MEDYA DERS NOTLARI (3) okulÖncesİ dÖnemde mÜze eĞİtİmİ İle Çocuklarin tarİhsel dÜŞÜnme becerİlerİnİn gelİŞtİrİlmesİ* development of the historical thinking skills of children with museum education in pre-school period GüneşiBekleyen Deniz (9786052262634) “Evden çıkmış, kendimi trenin önüne atmak için Sirkeci Garı’na gelmiştim. Çok soğuk bir gündü, kuru ayaz bıçak kesiği gibi dokunuyordu insanın suratına. Babam kondüktör olduğu için trenlere bedava biniyorduk. Ailede herkesin kartı vardı. Öyle aklıma geldi işte, bir tren Theneed to investigate the children's books used in pre-schools and kindergartens of The Ministry of National Education emerged and established the purpose of the study. Hence, it has been tried to contribute on the relevance and adequacy of 6Okul korosu programı 7-Kapanış 1-Büyük devlet adamı Mustafa Kemal Atatürk ve tüm şehitlerimizin manevi huzurunda, sizleri bir dakikalık saygı duruşuna ve akabinde İstiklâl Marşı'mızı okumaya davet ediyorum. Ey mavi göklerin beyaz ve kızıl süsü Kız kardeşimin gelinliği, şehidimin son örtüsü Ara Aralık 21, 2021 Kısa Hikayeler 0 yorum 3 yaş eğitici, 4 yaş eğitici masallar, 5 yaş eğitici hikayeler, Allah ile ilgili masallar, allahı seviyorum, anadolu masalları, ayetli masallar, Baba Masalları, baba masalları dini, çoçuk hikayeleri dini, çoçuk masalı eğitici, çocuk masalları, çoçuklar için dini Atatürk’ün sanatla ilgili sözleri. Mustafa Kemal Atatürk ömrünün her anında sanata ve sanatçıya büyük önem vermiştir. Bu yazımızda Atatürk’ün sanat ile ilgili sözleri, Atatürk’ün sanatla ilgili sözleri ve açıklamaları, atatürk’ün müzik ve sanat ile ilgili sözleri, Atatürk ün sanat ve müzik ile ilgili söylediği sözler, Atatürk’ün sanatla ilgili 70binden fazla ürün çeşidi ile aradığınız tüm kitaplar burada. Haydi sen de durma. Okul Öncesi. 7-12 Yaş. Boyama. Dini Eğitim Rusca Hikayeler hemüireyeilaçla birlikte verir. Güvenlik nedeni ile çocukların çantasında ilaç getirilip-götürülmez. İlaç aile tarafından OKUL HEMŞİRESİNE teslim edilir ve yine aile tarafından alınır. • İlaçlar uygun koullarda okul revirinde saklanır. Verilmesi gereken saatte öğrenci öğretmeni ile revire giderek ilacını alır. 8YkVMT. BEBEK KELOĞLAN Ye bakla at takla. Ye limon denizde somon. Ye kavun derdinle avun. Ye soğan gece yarısı Keloğlan'dır doğan. Ebe oğlan oldu der, sofada dokuz doğuran babaya. Baba koşar evinde on sekiz doğuran dedeye. Baba, oğlum oldu, baba oldum, der. Dede ayağa kalkar, gözün aydın, der. Sen baba oldun, ben dede, der. Sen baba, ben dede, diyerek oynamaya başlar. Bunun üzerine baba, sen dede, ben baba, diyerek oynar. Oynarlar da oynarlar. Sonradan baba geri gelir babası yanında. Babanın babası Keloğlan'ın dedesi, Tatlıya bağlandı torun hevesi. Bebek Keloğlan ağlar da ağlar. Ana, baba, dede kucağına alır, sorun yok. Keloğlan ağlıyor ama gözlerinde yaş yok. Onun amacı dünyaya geldiğini ilan etmektir. Daha doğar doğmaz hoş geldim demektir. Hoş geldin Keloğlan, yeni doğmuş bebek oğlan. Şimdi ağla büyüdüğünde ağlama, ağlatma. Sakın ola zalim olma Kılıcın değil, aklın keskin olsun. Geldiğini görenler korkmasın, gülümsesin Anlattıklarından ders çıkarıp hayatı özümsesin. SON DEĞİRMENCİ KELOĞLAN İLE ARAP Eski zamanlarda bir Keloğlan yaşarmış. Bu Keloğlan tembellikten bıkmış. Arabın biriyle ortak olmuş ve bir değirmen satın almış. Keloğlan kısa zamanda değirmenciliğe alışmış. Gelen buğday, arpa ve mısırı değirmende öğütüp un yapıyor ve para kazanıyormuş. Bazı müşteriler para yerine öğütülen tahılın birazını değirmen hakkı olarak bırakırlarmış. Keloğlan'ın ortağı arap gün boyu geziyor ve akşamüstü gelip hasılatı alıyormuş. Öğütülen tahılı arabasına yükleyip kasabada satıyormuş. Arap giderek zenginleşmiş. Keloğlan ise, fakir kalmış. Aradan aylar geçmiş. Bakmış Keloğlan olacak gibi değil, arap kazancın hepsini alıyor. Araba oyun oynamaya karar vermiş. Arap geldiği zamanlar, bugün müşteri gelmedi, kazanç olmadı diyerek, hasılatı eve götürüp anasına vermiş. Öğütülen tahılı ambara saklamış. Bir yıl sonra arap değirmenden umudunu kesmiş ve Arabistan'a gitmiş. Keloğlan değirmende çok çalışarak zengin olmuş. Padişahın kızıyla evlenerek mutlu olmuş. SON KELOĞLAN İLE KELAYNAK KUŞU Vakti zamanında ülkenin birinde en güzel kel yarışması düzenlenmiş. Çok sayıda kelin katıldığı bu yarışmada Keloğlan ile Kelaynak finale kalmış. Keloğlan Kelaynak'ın güzel olduğuna inanıyormuş. Yarışmayı onun kazanacağını sanıyormuş ama buraya gelirken anasının, birinci olmadan, ödülü almadan sakın gelme. Seni eve koymam bilmiş ol, demesini de hiç unutmamış. Ne yapıp edip yarışmayı kazanmalıymış. Keloğlan ile Kelaynak geceyi geçirecekleri handa odalarına çekilmişler. Daha sonra Keloğlan Kelaynak'ın odasına gitmiş. Bakmış Kelaynak aynanın karşısına geçmiş kel kafasını kaşıyor. Keloğlan, sen güzelsin, sen benden güzelsin, sen en güzelsin, diyerek Kelaynak'ı övmeye başlamış. Bunun üzerine Kelaynak şişinmiş, kabarmış. Sonunda ayna çatlamış, Kelaynak patlamış. Kelaynak'tan kurtulan Keloğlan gidip odasına yatmış. Ertesi gün rakibi gelmediği için birinci seçilen Keloğlan yüz akçe ödülü alıp evinin yolunu tutmuş. SON KELOĞLAN DAĞLAR PADİŞAHI Bir varmış, bir yokmuş. Bir Keloğlan varmış. Bu Keloğlan zamanla büyüyüp gelişmiş. 20 yaşına girmiş. Mert, yiğit biriymiş ama çalışmayı sevmez, boş gezenin boş kalfası misali koca boyuyla gezer dururmuş. Garip anacığı çalış, para kazan dedikçe, para benim neyime, deyme ana keyfime, yazık olur emeğime, et doldur tabağıma, dermiş. Günlerden bir gün Keloğlan iftiraya uğramış, kolculara yakalanmamak için, dağlara kaçmış. O yörenin beyi, Keloğlan'ı altınlarımı çaldı diye suçlarmış. Beyin baskısından yıllardır bıkıp usanan köylüler, Keloğlan'a ekmek, yemek götürerek onun dağları mesken tutmasını sağlamışlar. Bir iki derken, tarlalarda karın tokluğuna çalışmak istemeyen on köylü Keloğlan'ın çevresinde saf tutmuş. Keloğlan gücüne güç katmış ve bir gün adamlarıyla düze inerek beyi sindirip korkutmuş. Tarlalarda ırgatlık yapan köylüler, Keloğlan'ın yanına gelerek, sen çok yaşa emi Keloğlan diye bağırmışlar. Kolcular, Keloğlan'ın etrafını sarınca araya girerek Keloğlan'ı dağa kaçırmışlar. Olanlardan haberdar olan o ülkenin padişahı tebdil kıyafet gelerek köylülerle konuşmuş, Keloğlan'la tanışmış. Onun iftiraya uğradığını anlamış. Sonradan kimliğini açıklamış ve Keloğlan'ı sarayına davet etmiş. Sarayda padişahın dünya güzeli kızını gören Keloğlan kıza aşık olmuş. Kız da ününü duyduğu Keloğlan'ı görür görmez sevmiş. Sonraki bir gün Keloğlan anasıyla gelerek padişahtan kızını istemiş. Padişah kızını Keloğlan'a vermiş. Düğün günü bey bir kenarda eğlenceleri izlerken, onun baskısından kurtulmuş olan köylüler oynamışlar, eğlenmişler. Yıllar sonra bile çocuklarına, torunlarına Keloğlan Dağlar Padişahı diyerek anılarını anlatmışlar. Anasayfa / Çocuk Kitapları / Hikayeler Atatürk'ten Seçme Öyküler Hakkında Bilgiler Türü Hikayeler Sayfa Sayısı 256 ISBN 9786055092696 Kapak Ciltsiz Ürün Özellikleri Ödeme Seçenekleri Atatürk'ten Seçme Öyküler Kısa Özet Mustafa Kemal Atatürk’ün anılarından seçme hikayeleri bir araya getiren bu kitap, ulu öneri anlamanın ve anlatmanın en keyifli yollarından biri. Öyle ki, kitabı okurken zaman zaman tebessüm edecek, zaman zaman hüzünleneceksiniz. İçinde döneme ait fotoğraflar da bulabileceğiniz bu kitap, her hikayede Atatürk’ün farklı bir yönünü keşfedebileceğiniz, mutlaka okunması gereken bir derleme. EĞİTİCİ-BİLGİLENDİRİCİ HİKAYELER İKİ PAMUK NİNE Üç katlı ahşap ev sokağın tam köşesindeydi. Gelip geçerken pencerenin birinde hep bir beyaz baş görürdüm. Bu beyaz baş dediğim, saçları kırlaşmış kadın başıydı. Bazen beyaz başlar ikileşirdi. Onlar herhalde seksenlik vardır diye düşünürdüm. Yıl 1945. Hakkı Paşa, paşa olup da Bursa’ya tayini çıkınca, üç katlı bir konak yaptırmış. Kızları Neveser ve Kevser o zamanlar birer genç kız, birer huri. Kızların güzelliği Bursa’yı aydınlatsın diye, Hakkı Paşa yalının 40 odasında 40’ar lamba yaktırırmış geceleri. Ne genç subaylar, ne genç hakimler istemişler Hakkı Paşa’dan kızlarını da kızlar, onun kaşı kalın, şunun gözü büyük, bunun boyu kısa diye evlenme tekliflerini kabul etmemişler. Kızların yaşı 30’u geçmiş, Hakkı Paşa öbür dünyaya göç etmiş, kalmışlar kızlar analarıyla birlikte paşa babalarının emekli maaşına. 40 odada yanan 40’ar lamba eder 1600 lambanın çoğu sönmüş. 40 odada 40 lamba yani her odada yanan bir lamba kalmış. Kızların yaşı 40’ı geçince, anaları vefat edince, kızlar şimdi oturdukları o tek odada tek lamba yakar olmuşlar. Geçen yıllar kızları yaşlandırmış, saçlarını kırlaştırmış, birbirleriyle hep eski günleri anar hale getirmiş. Şimdiye kadar hep iyilik düşünen, kimsenin kalbini kırmayan iki pamuk nine. Sizlerin hikâyesi dilden dile, gönülden gönüle dolaşacak. Bunu istemiyor muydunuz? Yazan Serdar Yıldırım AYLA İLE CADI MEMORY Ülkenin birinde Ayla adında güzel bir genç kız yaşıyordu. Ayla okul sıralarında fizik dersine büyük ilgi duyuyor ve bilim adamlarının teorilerini dikkatle okuyordu. Acaba bilim adamlarının aklına bu teoriler nasıl geliyordu? Hiçbir somut kanıta, elle tutulur, gözle görülür hiçbir dayanağa bağlı kalınmadan üretilen teoriler, bazen aynı bilim adamı tarafından, bazen başka bir bilim adamı tarafından fikir ve düşünce sistemleri en üst düzeylere çıkarılarak somutlaştırılıp insanlığa yararlı hale getiriliyordu. Örneğin, Jules Verne “ Aya Yolculuk “ adında bir roman yazacak ve insanlar bu romandaki teorilerin izinden giderek, Ay’a ilk yolculuğu gerçekleştirecekti. Ayla’nın kafasına Albert Einstein’ın “ İzafiyet Teorisi “ takılıyordu. Bir cisim Dünya’nın dönüş istikametinin ters yönünde Dünya’nın dönüş hızından daha hızlı giderse geçmişe dönmek mümkün olur. Aynı cisim aynı yönde daha hızlı giderse geleceğe gidilir. Ayla geçmişe dönmek ve bir prenses olmak istiyordu. Bunun için bir zaman makinesi yapması lazımdı. Çeşitli kitaplar okudu, türlü aletler, araçlar aldı. Planlar yaptı, şekiller çizdi. Aylarca uğraştı ve pek çok denemeden sonra zaman makinesini çalışır hale getirdi. Ayla daha sonra zaman makinesinin bilgisayarını 400 yıl öncesinin Avrupa’sına programladı. Bilgisayara tarihle ilgili bilgilerin girişi yapıldığı için, amaca uygun bir ülkeye ışınlandı. Ayla bilgisayarın seçtiği ülkede ilgiyle karşılandı. Kısa sürede adı herkes tarafından duyuldu. Gelecekten geldiğini söylemiş, başından geçenleri anlatmıştı. Olamaz gibiydi ama olmuş olmuştu. Hem genç kız arabalardan, uçaklardan, gemilerden bahsediyordu. Medeniyetin hayali bile güzeldi. Güzel olan bir şeye güzel değil diyemezdin. Güzellikle çirkinlik on kere yarışsalar dokuzunu güzellik kazanırdı. Kalan bir yarış berabere biterdi. Ayla penslerle arkadaş olmuştu. Genç adamlar onun etrafında birer pervaneydi. Prenslerin ilerici fikirleri destek görüyordu. Ayla 1997 yılından gelmiş, yaşadığı zamanı anlatıyordu ama prensler sonraki yıllara da fikir çubuklarını uzatıyorlar ve 2000’li, 3000’li yılları tahmin etmeye çalışıyorlardı. Prensleri sihirli aynasında devamlı olarak takip eden ve beş prense de aşık Cadı Memory, Ayla’dan hiç hoşlanmamıştı. Prensler, Cadı Memory’nin kendilerine aşık olduğunu biliyorlardı. O zaman, bu nasıl küstahlıktı. Cadı Memory, prensleri birer alabalık haline getirip, Ayla ile birlikte, geldiği zamana gönderdi. Ayla evine geri döndü. Beş alabalık ise, bahçeli bir çayhanenin kapalı kısmındaki havuzda yüzüp duruyordu. Yazan Serdar Yıldırım CİCİ KUŞ Ormanda yaşamakta olan binlerce bülbül ve kanarya aralarında çıkan tartışmalara bir türlü engel olamayarak yollarını ayırmışlar, ormanın bir tarafında bülbüller, diğer tarafında kanaryalar yaşamaya başlamıştı. Sadece bir bülbül yuvasını terk etmemiş, kanaryalar arasında kalmıştı. İşte, bu bülbül cici kuştu. Yavru bir kanarya bülbüller tarafına geçince yakalandı ve kafese kapatıldı. Olayı öğrenen kanaryalar elçi göndererek, özür dileyip, yavru kanaryayı geri isteyeceklerdi. Fakat hiçbir kanarya bu işe gönüllü değildi. Sonunda, kanaryalar cici kuşa gittiler ve yavru kanaryayı kurtarmasını rica ettiler. Cici kuş teklifi kabul edip yola çıktı. Cici kuş bülbüller tarafından sevinçle karşılandı. Baş köşeye oturtuldu. O da bir bülbüldü ve kanaryalar arasında daha fazla kalamayarak hemcinslerinin yanına dönmüştü. Bu kanaryalarla bir arada yaşanmazdı zaten. Ertesi gün cici kuş geliş nedenini açıklayınca ortalık karıştı. Yoksa cici kuş bir hain miydi? Bülbüller, buna fazla kafa yormadılar ve cici kuşu da bir kafese kapattılar. Cici kuş kendini ve yavru kanaryayı kurtarabilmek için akla karayı seçti. Kötü bir niyetinin olmadığını, yalnızca yavru kanaryayı kurtarmak için geldiğini tekrar tekrar anlattı. Günler sonra yavru kanaryayla birlikte kanaryalar tarafına geçerken, ilk aklına gelen fikre doğrudur deyip başka hiçbir fikri önemsemeyen basmakalıpçılara laf anlatmanın deveye hendek atlatmaktan daha zor olduğunu düşünüyordu cici kuş. Yazan Serdar Yıldırım 15-1-1993 - Bursa FAKİR BALIK Denizde bir balık varmış. Çok fakirmiş. İş arar bulamaz, avare gezermiş. Günlerden bir gün bu balık sahile uğramış. Demişler ki “ Bak fakir balık, karşıki tepecikte varlık havuzu var. Oraya ulaşırsan zengin olursun. Fakir balık sahile çıkmış. Kumun üstünde takla atmış, debelenmiş, sonunda varlık havuzuna ulaşıp, suya atlamış. Havuza gelinceye kadar gösterdiği gayreti izleyen zengin balıklar fakir balığı coşkuyla karşılayıp çeşitli hediyeler vermişler. Bu hediyeler öyle çokmuş ki, artık fakir balık, zengin balık olmuş. Zengin balık ertesi günden itibaren gözlerini denize dikip bir fakir balığın havuza gelmesini beklemeye başlamış. Zengin balıklar isteseler ve yardım etseler dünyada bir tane fakir balık kalmaz. Bunun için tepecikteki havuzdan çıkıp denize ulaşmaları gerekir. Ama bunu hiç istemezler, çünkü fakir balıklardan gereksiz yere korkarlar. Bu korkuyu yendikleri takdirde mutlulukla kucaklaşacaklardır. Vakit henüz geç değildir. Zengin balıkların tepecikten ayrılıp denize doğru geldiklerini ve denizdeki fakir balıkların onları alkışladıklarını görür gibi oluyorum. Yazan Serdar Yıldırım DÖRT TAVŞANINI PAZARDA SATAN ÇOCUK Hasan geçen yıl dokuz yaşındaydı. Bir gün evlerinin arkasındaki bahçede bir tavşan gördü. Tavşan kaçmadı Hasan’dan. Hasan tavşanı sevdi, tutup kaldırmak istedi. Tavşan çok ağırdı, hem karnı şişti. Belli ki yakında yavrulayacaktı. Babası yoktu Hasan’ın. Beş yıl olmuştu, aralarından ayrılıp bu dünyada onları yalnız bırakışı. Anası evlere temizliğe gidiyor, öyle geçiniyorlardı. Aradan on beş gün geçti ki tavşan dört tane yavruladı. Bir ay sonra anne tavşan ortadan kayboldu. Hasan bir süre sonra anne tavşanı unuttu ve bütün sevgisini yavru tavşanlara verdi. Günler günleri, aylar ayları kovaladı. Artık yavru tavşanlar büyümüş, kocaman birer tavşan olmuşlardı. Günlerden bir gün Hasan’ın annesi Hacer hanım şiddetli bir gribe yakalandı. Evde yorgan-döşek yatıyor, devamlı olarak doktor, ilaç diye sayıklıyordu. Doktor paraya gelirdi, ilaç parayla alınırdı. Kıyıda-köşede biraz paraları olsaydı, ama hiç paraları yoktu. Hasan sağa-sola bakındı. Sandalye, masa,vazo, tabak, halı gibi eşyaları satsaydı, satsaydı ama eşyaların çoğu eskiydi, hem kim para verip alırdı. Nitekim yoldan geçen bir eskiciye masayla sandalyeyi satmaya kalkmış ama eskici para etmez onlar demişti. Annesinin hastalığının beşinci gününün gecesi, Hasan rüyasında kendisini evin bahçesinde otururken görüyordu. Tavşanlar da kafesteydi. Birden kafesin kapısı açıldı ve tavşanlar koşarak Hasan’ın yanına gelip, Hasan bizi sat, annen kurtulsun, dediler ve koşarak uzaklaşıp geri dönerek Hasan’ın yanına gelip, Hasan bizi sat annen kurtulsun, dediler. Bu böyle birkaç dakika devam etti. Daha sonra uyanan Hasan sabaha kadar ağladı. Erkenden kalkan Hasan yüzünü yıkadı, elbiselerini giydi. Baktı öbür odada annesi hasta yatağında uyuyordu. Baygın gibiydi. Hasan omuzlarını arkaya doğru gerdi, göğsünü kabarttı, başı dimdikti. Odasındaki büyükçe karton kutuyu aldı. Bahçeye çıktı. Kafesteki tavşanları kutuya koydu. Yolda yürürken hiç ağlamıyordu, Hasan ağlayamıyordu. O gece saatlerce ağladığı için göz pınarları kurumuştu. Hasan pazar yerinde bir köşeye içinde dört tavşanın bulunduğu karton kutuyu bıraktı. Vakit erken diye ortalık tenhaydı. Geçen saatlerle birlikte tavşanlara müşteri çıkardı. Akşamüstü olmuştu, artık hava kararıyordu. Hasan mecbur kaldığı için çok ucuza tavşanları bir adama sattı. Annesi evde ölümcül hastaydı, ilaç içmesi lazımdı. Hasan en yakın eczaneden, eczacıya durumu anlatıp, birkaç tane grip ilacı aldı. Parası kalmamıştı, doktor çağıramıyordu. Hasan hızlı adımlarla eve doğru yöneldi. Eve vardığında annesinin soğumuş cesediyle karşılaştı. Yazan. Serdar Yıldırım ODUN YARICI Bugün günlerden ne acaba? Dün ağustos ayına girdik. Bugün ayın ikisi, hafta ortası falan olsa gerek. Her neyseçarşamba veya perşembe ne fark eder? Hava da çok sıcak. Boğucu bir sıcaklık var. Ter içinde kalmışım. Biraz daha gezeyim sonra dinlenirim. Zaten vakit de öğleni geçeli bir saat oluyor. Bugün de iş çıkmayacak galiba. Üç dört gün önce yarım araba odun kesmiştim. O zamandan bu yana boşa dolaşıyorum ya neyse. Gezmeden, dolaşmadan da olmuyor ki. Kim bilecek benim evi de gelecek, “ Hasan Usta, gel bizim şu odunları kesiver “ diyecek. Sonbahar geleydi işler açılırdı, ama oraya daha iki ay var. Tek tük yazdan odun alanlar olmasa bilmem ne olurdu? Geçen yazın bu sokakta, galiba şu evin bahçesinde odun kesmiştim. İyi de para vermişlerdi. Bakalım belki yine odun aldılarsa çağırıverirler belki. Sesleneyim biraz durup da “ Haydi, odun yarıcı geldi, odun yarıcı…Haydi, odun yarıcı geldi, odun yarıcı…” Ses seda yok. İş çıkmayacak galiba. Boş ver. İçim de bayılmaya başladı. Acıkmışım. Sabah evde içtiğim çorba hepsi o kadar. İlerde bir bakkal olmalıydı. Bir ekmek alıp, yarısını yiyip, yarısını torbaya koyup, akşama saklamalı. Oh be, dünya varmış! Neredeyse ekmeğin tümünü yiyiverecektim. Az kaldı ya, pasta gibiymiş. Üstüne çeşmeden kana kana bir de su içtim, kendime geldim azıcık. İyi ki, bu çınarın dibine oturmuşum. Gölgelik, serin burası. Dinleneyim on beş yirmi dakika burada. Karşıdan gelen şu genci birisine benzeteceğim, ama kime? Dur bakalım, yaklaşsın biraz. O’na benziyor ama O değil. O olsaydı, durup şöyle bir bakar, mutlaka beni tanır, hiç çekinmez gelir yanıma oturur, hal hatır sorar konuşurdu. Bu kafasını kaldırıp bakmadı bile. Olsun canım, ben bu genci de pek sevdim. Beni iki üç ay öncesine döndürdü. O’nu daha önceden de görmüşlüğüm vardı. Ben bu ihtiyar halimle, baltam omzumda, kesilecek odun ararken yollarda birkaç defa denk geldiydi. Yanımdan geçerken yavaşlar yüzüme bakardı. Dikkat ederdim, gözleri yaşarır gibi olurdu. Bir iki derken rast geldiği, acaba dedim beni dedesine falan mı benzetiyor da ondan ağlamaklı oluyor. Sonra hiç unutmam tenha bir sokakta oturmuş, öğle vakti ekmeğimi yiyordum. Yoldan geçerken gördü beni, yanıma geldi, oturdu. Hal-hatır sordu. Oldukça mütevaziydi. Laf lafı açtı. Beni sordu Yaşım 65 dedim. Tek odalı bir evim var dedim. Gençliğimden beri hep oduncuyum dedim, anlattım durdum. Kendisi hikayeler yazarmış. “ Senin için de bir hikaye yazacağım dede, dedi. Herkes seni bu hikaye ile tanısın, bilsin, yaşasın istiyorum “ dedi. Acaba yazdı mı ki?.. Yazan Serdar Yıldırım 6-8-1989 - Bursa KRAL PORTAKAL ÇARLİ Portakal bahçesinin kralı Çarli hava kararmaya başladığında sessizce ağaçtan aşağı süzüldü. Bir ağacın altına gidip toprağı çapalamaya başladı. Aradan yarım saat geçmeden portakalların hepsi aşağı inmiş ve işe koyulmuş olacaktı. Bir gece devriye komutanı, Çarli’nin yanına geldi. Çarli doğrulurken çapasını yere attı ve gülümseyerek sordu “ Evet komutan, haberler nasıl? “ Komutan “ Efendim, dedi, istilacı ısırgan otları sınıra çok yaklaştılar. Isırganların başı, portakal bahçesinde portakal kalmasın, ileri, diye bağırıp duruyor. Araya doldurduğumuz taşlar onları durduramazsa diye endişe ediyorum. “ “ Endişelenmene gerek yok, komutan. Merak etme, taşlar onları durdurur. Bırak bağırıp çağırsınlar. Sesleri kısılınca çekip giderler. Elma bahçesini, armut bahçesini ve ötekileri defalarca uyarmıştık, ama bizi dinlemediler. Sınırlarınıza taş döşeyin, ısırganlarla savaşmayın, sonu belli olmayan bir maceraya atılmayın dediğimizde bizimle nasıl alay ettiklerini bilirsin. Neymiş efendim, onlar korkak değillermiş. Isırganları duman ederlermiş. Sonuç ortada. Bu duruma çok üzüldük, ama başka ne yapabilirdik ki? Her neyse önemli olan, bundan sonrası. Isırganlar bizden bin kat kalabalık. Ateşin sönmesini bekleyeceğiz. “ Kral Portakal Çarli, savaşmamakta bu derece kararlıyken ve savaş olmaması için gerekli önlemleri almışken, savaş olmasını beklemek yanılgı olur. Isırganlar çok değil, üç gün sonra portakal bahçesinin etrafındaki kuşatmayı kaldırıp çekip gittiler. Gerçi portakallarla ısırganlar savaşmamışlardı, ama savaş olmadan da zafer kazanılabilirdi. Zafer portakallarındı, çünkü portakallar olası bir savaşa ısırganları başlarından defetmek için gireceklerdi. İşte, ısırganlar defolmuştu. Kral Portakal Çarli, portakal bahçesini kurduğu belli bir düzene göre yönetmeye devam etti. Bahçede zengin portakal yoktu. Zenginin olmadığı yerde fakir zaten olmazdı. Özenme olmazdı, moraller bozulmazdı, kavga - kargaşa çıkmazdı. Gül gibi geçinip giderlerdi. Nitekim gül gibi geçinip gidiyorlardı işte. Yazan Serdar Yıldırım 5-10-1993 - Bursa KOŞUCU PENGUEN Güney Kutbu’nda koşuya çok meraklı bir penguen yaşardı. Bu penguen devamlı olarak antrenman yapar, yarışmalara hazırlanırdı ve hep ön sırada yarışmayı bitirmeyi hayal ederdi, fakat ya sonuncu ya da sondan bir önceki olarak yarışı tamamlardı. En büyük başarısı ise, beş penguenin katıldığı bir yarışta üçüncü olmaktı. Bu duruma canı sıkılan koşucu penguen bir gün doğup büyüdüğü yerleri terk etti ve yüzerek Arjantin’e gitti. Koşucu penguen burada bir maymunla arkadaş oldu. Bir gün maymuna “ Şu yüz metre ilerdeki ağaca kadar yarışsak, beni geçebilir misin? “ diye sordu. Maymun gülümsedi “ Belli olmaz. Yarışalım da görelim bakalım kim önce ağacın yanına varacak. “ Biraz sonra yarış başladı. Son metrelere kadar koşucu penguen yarışı bir adım önde götürdü, fakat aniden hızını azaltıp, maymunun yarışı kazanmasını sağladı. Bunda koşucu penguenin, yarışı kazandım gibi ama ya maymunun geçildi diye canı sıkılır da bir daha benimle yarışmazsa, diye düşünmesi etkili oldu. Sonraki günlerde koşucu penguen ile maymun arkadaşlıklarını sürdürdüler. Ara sıra yaptıkları yarışlarda bazen koşucu penguen, bazen de maymun birinci oldu. Günlerden bir gün iki kafadar tam yarışa başlarken, otların arasında bir hışırtı duydular. Hemen doğrulup sesin geldiği tarafa döndüler ve bir kaplumbağanın kendilerine doğru geldiğini gördüler. Koşucu penguen “ Merhaba arkadaş, biz karşıdaki ağaca kadar yarışacağız. Bu yarışa sen de katılmak ister misin? “ diye sordu. Kaplumbağa “ Ben ikinizi de geçerim “ dedikten sonra, koşucu penguenin ilk, maymunun ikinci sırada tamamladığı yarışta onlardan çok çok sonra yarışı tamamladı. Üçü daha sonraki günlerde defalarca yarıştı, kaplumbağa her yarıştan önce iddialı konuştu fakat hep sonuncu oldu. Bir gün kaplumbağa kaplumbağalar arası koşu yarışmasına katılacağını ve birinci olacağını söyledikten sonra “ Kesin birinci benim. Bak görürsünüz, ben yarışı en ön sırada tamamlarım. Onlar benle boy ölçüşemez. Zafer benimdir “ dedi. Kaplumbağa yarışı baştan sona önde götürüp birinci oldu. Maymun da maymunlar arası koşu yarışmasına katıldı ve dördüncü oldu. Maymun yarışma öncesi hep birinci olamayacağını söyledi. Koşucu penguen çok uğraştı birinci olacağına inandırmak için. Aralarındaki tartışmalar neredeyse kavgaya dönüşecekti ki, koşucu penguen fazla ileri gitmedi “ Sen birinci olacağım demedikten sonra, kendini buna inandırmadıktan sonra zaten birinci olamazsın. Kazanmak için, kazanacağım demek gerekir. Bu kibirlilik demek değildir, büyük düşünmek demektir. Büyük düşünmeden büyük işler başarılamaz. Kazanacağım, birinci olacağım de, birinci ol “ diyerek çok ısrar etti fakat dinletemedi. Burada maymunu fazla suçlamamak gerekir. Maymun yakın çevresinden büyük düşünmenin ve büyük konuşmanın yanlış olduğunu pek çok defa dinlemişti. Bu ortaçağ kalığı zihniyeti onun kafasından söküp atmak zordu. Koşucu penguen bu durumun farkına vardığı için, yarışmadan sonraki günlerde aynı konuyu maymunla tekrar tekrar konuşmak ihtiyacını hissetti. Maymunun şampiyon olacağına inancı sonsuzdu. Aradan zaman geçti ve öyle bir an geldi ki, maymun birinciliklere abone oldu. Bir süre sonra koşucu penguen, Güney Kutbu’na geri dönmeye karar verdi. Tanıdıklarıyla vedalaştığının ertesi günü sahile indiğinde on binlerce orman hayvanının göz alabildiğince okyanusun önünde sıralandığını gördü. Az sonra giderek genişleyen birçok dairenin ortasında kalan koşucu penguen, on binlerin “ Arjantin senin vatanın, gitme burada kal “ şarkısını söylemeye başlamasıyla duygulandı ve gözleri doldu. Bu kadar çok sevildiği Arjantin’de kalmayı düşündü. Şarkı bitince koşucu penguen gür sesiyle “ Arjantin benim vatanım, gitmiyorum, burada kalıyorum “ diye bağırdı. Yazan Serdar Yıldırım 6-1-1994 - Bursa ATATÜRK’ÜN ÇOCUKLUĞU – 3 Bir akşam yemeği sonrasında çiftlikteki odada oturulmuş ve gündelik olaylar konuşuluyordu. Hüseyin Ağa “ Yarın erkenden elma bahçesini çapalayıp, yabani otları ayıklamaya gidecektim ama çapayı bulamadım. Hanım, çapayı bir yere koymuş olmayasın? “ Hüseyin Ağa’nın karısı “ Efendi, çapanın alet dolabında olması lazım. İki gün önce temizlik yaparken oradaydı. “ Hüseyin Ağa “ Öyle de bugün akşamüstü baktım dolapta yoktu. Belki dedim sağa sola bırakmışlardır. Aradım, bulamadım. “ Hüseyin Ağa’nın çocukları, Zübeyde Hanım, Mustafa ve Makbule çapayı almadıklarını söylediler. Bunun üzerine Hüseyin Ağa “ Hanım, son günlerde çiftliğe yabancı biri geldi mi? “ diye sordu. Karısı “ Hayır Efendi, kimse gelmedi. Hep biz bizeyiz. “ Hüseyin Ağa “ Desene çapa sır olup uçtu. “ Mustafa fikrini söylemek ihtiyacını hissetmişti “ Dayıcığım, çiftliğe hırsız girmiş olamaz mı? “ Mustafa’nın sorusu odada bulunanların üzerinde soğuk duş etkisi yaptı. Gözler Mustafa’dan yana döndü. Hüseyin Ağa “ Ne hırsızı? “ diyebildi. Mustafa “ Bir hırsız gelmiştir, çiftliğe girip çapayı çalmıştır. “ Hüseyin Ağa “ İki gündür ben, yengen, annen ve çocuklar çiftliğin avlusundaydık. Ayrıca köpekler var. Onlar geceleri burada kuş uçurtmazlar. Hani dediğin olmaz diyemem ama biraz zor. Hem hırsız neden sadece çapayı alsın, öteki aletleri de alıp götürebilirdi. Bırak çapayı, aletleri, çiftlikte daha değerli pek çok eşya var. Bunlar dururken neden yalnızca çapayı aldı? “ “ Dayıcığım, hırsızın ya çapa çok işine yarıyor ya da çapayı satmak kolayına geliyor. Sadece çapayı almasının nedeni vereceği zararın büyük olmasını istemediğinden, yani hırsız insaflı biri. Gündüz gelse gören olurdu. Kimse onu görmediğine göre gece geldi. Köpekler hırsızı tanıdıkları için ses çıkarmadılar. Bu da hırsızın köyden biri olduğunu gösteriyor. “ “ Pes be Mustafa, senin zekâna diyecek yok doğrusu. Aslında ben de zeki sayılırım ama sen benden çok ilerdesin. Ortada fol yok, yumurta yok , alt tarafı bir çapa kayboldu. Bana kalsa yarın çapayı arar dururum. Sana inanıyorum Mustafa ve yarın çapayı aramayacağım. Artık geceleri nöbet tutacağız. İlk nöbet benim. Eee, sen ne diyorsun Zübeyde, şu hırsız işine? “ “ Mustafa’nın dediklerine katılıyorum. O, boşuna konuşmaz. Söyledikleri hep doğru çıkar. Daha on yaşında ama çok akıllı. Bambaşka bir çocuk. Darısı bütün çocukların başına. “ Hüseyin Ağa gece yarısına kadar çiftliğin avlusunda nöbet tuttu. Daha sonra nöbeti Mustafa devraldı. Mustafa avluyu en iyi görebileceği yer olan çiftlik evinin birinci kat merdiveninin orta sırasına oturdu. Alet dolabının bulunduğu kulübe yan taraftaydı. Eğer hırsız gelirse önünden geçecek ve onu rahatça görecekti. Aradan bir saat geçmişti ki, Mustafa karşıdaki ağaçlıktan hızlı adımlarla yürüyerek gelen bir gölgenin alet dolabının bulunduğu kulübeye girdiğini gördü. Gölge, o kadar rahat hareket ediyordu ki, hayret edersin. Sanki babanın çiftliği, gel gir hiç korkmadan, dimdik yürü, kazma, kürek, çapa eline ne gelirse al git. Mustafa köyden olan bu adamı ay ışığı altında tanımıştı. Onun mert, dürüst biri olduğunu biliyordu. Konuşmuşlukları, tanışmışlıkları vardı. Bırak Hüseyin Ağa’yı, bırak çifti-çubuğu, benim küçük dostum, sen büyümüşsün küçülmüşsün ama yine büyüyorsun ve sonsuza dek büyüyeceksin diyen birinin yani bu adamın, kendisini hiçe saymasını, kendisinin de bulunduğu çiftlikten bir şeyler çalmasını onuruna yediremedi. Mustafa kızgın bir şekilde yerinden kalktı, gitti kulübenin kapısının dört-beş metre gerisinde durdu, ellerini beline dayadı, bekledi. Biraz sonra kulübeden çıkan adam kapıyı kapadı. İki adım attı, Mustafa’yı gördü, elindeki kürek yere düştü. Adamın gözleri yaşardı, belli ağlıyordu. Adam elinin tersiyle gözyaşlarını sildikten sonra başını sağa-sola birkaç kere salladı ve küreği yerden alarak Mustafa’nın yanından yürüdü, gitti. Mustafa o gece sabaha kadar nöbet tuttu. Aslında Mustafa’dan sonra nöbet sırası amcasının oğluna geliyordu ama Mustafa amcasının oğlunun yerine de nöbet tutmuştu. Çünkü O, yarın yapacağı girişimleri bir plan dahilinde belirlemek istiyordu. Adam çapayı, küreği çalmıştı ama bunun bir nedeni olmalıydı. Kimse durup dururken başkasının malını izinsiz almazdı. Bu bir suçtu fakat suçluyu suç işlemeye iten nedenler vardı. Nedenlerin sebepleri vardı. Mustafa ertesi gün öğle vakitleri adamın evine gitti. Kapıyı dokuz yaşındaki Ahmet açtı. Mustafa “ Vay Ahmet, canım kardeşim. Nasılsın, iyi misin? Ben geldim. “ Ahmet “ Hoş geldin, Mustafa abi. Sağ ol, iyiyim. “ Mustafa “ Ayşe nerede? Neden buraya gelmiyor? “ Ahmet “ Mustafa abi, Ayşe annemin yanında. Annem bir haftadır hasta. Babam annem ölmesin diye dün kasabaya yürüyerek gitti. Birisi çapa vermiş ödünç diye, onu rehin bırakıp ilaç almış. İlacı anneme içirdik. Bu sabah babam yine kasabaya gitti. Elindeki küreği rehin bırakıp ilaç alacakmış. Daha sonra babam çapayla küreği parasını ödeyip geri alacak ve sahibine teslim edecekmiş. Babamın getireceği ilaç annemi iyileştirecekmiş. Sence annem iyileşir mi Mustafa abi? “ İnsanın taş yürekli olması lazımdı bu durum karşısında ağlamaması için. Mustafa gözyaşlarını tutamadı. Birkaç dakika sonra Mustafa ile Ahmet içeri girdiler. Ayşe yatakta yatan annesinin başucundaki sandalyede oturuyordu. Mustafa’yı görünce ayağa kalktı. Hasta kadın kollarını iki yana açarak Mustafa’nın sarılmasını bekledi. Mustafa sandalyeye oturdu ama bu davranışının sebebini açıklaması gerekti. “ Yengeciğim iyileşince birbirimize sarılırız. Yine eskisi gibi güzel günlerimiz olacak. Bundan sonra daha fazla evinize geleceğim. Yanlış bir hareketiniz hastalığınızın artmasına yol açabilir. Bunun için size sarılmadım. “ Hasta kadın zorlukla konuştu “ Olur Mustafa. Dediğin gibi olsun. Ben de en kısa zamanda iyileşmeye bakarım. “ Daha sonra çiftliğe dönen Mustafa olanlardan kimseye söz etmedi. Yeni gelen ilaçları içen kadın on beş gün içinde iyileşti. Adam başkasının tarlasında çalışarak kazandığı parayla çapayı ve küreği rehinden kurtardı. Bir gece yarısı son defa çiftliğe girerek çapayla küreği yerine bıraktı. Son sözü Mustafa söyledi “ Akıl ve mantık çizgisinden ayrılmayan insan olmanın bilincine varır. İnsan iradesini kullanarak gerçekleri görür. Yanlışta bile olsan doğru gözünün önündedir. Gözünün önündekini görmek için göz kapaklarını aralarsın yani okuyup öğrenirsin. ATATÜRK İLE İLGİLİ ŞİİRLER Başöğretmen Atatürk Bir güneş gibi doğdun Vatanımın üstüne, Millet seninle güldü İlke devrimlerinle İlk okuma yazmayı Sen öğrettin bizlere, Bugün erdi milletin Kültürün zirvesine Başöğretmen Atatürk, Yurdun ilk eğitmeni Emanet aldık senden Kurduğun Cumhuriyeti Yazar Birkan Soylu ...................................................................................................................................... Atatürk Milletin enson lideridir ATATÜRK Dünya’da gurur kaynağımızdır ATATÜRK CUMHURİYET’in kurucusudur ATATÜRK TÜRK’lüğün koruyucusudu ATATÜRK Medeniyetimin kurucusudur ATATÜRK Ali Rıza Bey in oğludur ATATÜRK ...................................................................................................................................... ATATÜRK Senden başkası olamaz Türk’ün gönlünün beyi, Önderimiz oldun bizim 19 Mayıs’tan beri Bu topraklar bizim Kandır bunun bedeli Hiç yorulma bilmedik 23 Nisan’dan beri Hep çalıştık kazandık Biz bu mutlu günleri Seni milletçe özleriz İlk 10 kasımdan beri Yazar Birkan Soylu ...................................................................................................................................... BÜYÜK GAZİ'YE Sen ki hilkat denilen ummanın En büyük incisisin O, bu ulvi vatanın talihinin En güzel yıldızıdır Bir dehaet ki güneşten yüksek Ve semavat ile ünsiyeti var .. Sen dururken ona gelmez noksan Kaplıdır toprağı zırhınla senin Hep rehakar değil ey Gazi Bu müsellah vatanın sen hem de Ebedi bekçisisin .. Bu mesalip-zede cemiyyete sen Yeniden bir vatan ettin ihda Görüyor şevk-i tuluunla senin Yeni bir iyd-i zafer İstanbul Kendi asar-ı dehanın belki Sen de hayretçisisin Kainatlarda tecelli buyuran Halik’ın sende o hasiyyeti var Şiiri Yazan Abdülhak Hamit TARHAN ...................................................................................................................................... Atatürk Şimdi bir deniz varsa Pamuk tarlaları Rüzgarlar altında Şimdi bir tren geçiyorsa ovalardan. Buğday sarısı güneşte Bir kuş uçuyorsa Şimdi bir bayrak dalgalanıyorsa Aylı yıldızlı... Yaşamak seninle güzel Yaşamak bunun için büyük Sevgili Atatürk. Şiiri Yazan Adnan ARDAĞI ...................................................................................................................................... Atatürk O ATATÜRK o, bir MİLLETE can veren. ATATÜRK o, bölünmez VATAN veren. ATATÜRK o, hanedan istemeyen. ATATÜRK o, MİLLET egemen diyen. ATATÜRK o, rütbelerini söken. ATATÜRK o, baş koyup da ter döken. ATATÜRK o, istikamet gösteren.. ATATÜRK o, çağdaşlaşmış bir EREN.. ATATÜRK o, andıkça güzelleşen.. ATATÜRK o, beyinlere yerleşen.. ATATÜRK o, lâyıkı laik eden.. ATATÜRK o, TÜRKLÜĞÜ faik eden.. ATATÜRK o, salt bedeniyle ölen. ATATÜRK o, gönüllere gömülen. ATATÜRK o, fânice göçüp giden. ATATÜRK o, her gün doğan yeniden. ATATÜRK o, en son sözü söyleyen ATATÜRK o, ' NE MUTLU TÜRKÜM...' diyen.. ATATÜRK o, ilkesiyle izlenen. Şiiri Yazan Alper Kürük ...................................................................................................................................... KUTSAL ÖZLEM Sana hasret, sana vurgun gönlümüz, Neredesin mavi gözlüm, Nerde, nerde, nerdesin dost? Bu gemi bu Karadeniz, Sarı saçlım, mavi gözlüm, Nerde, nerde, nerdesin dost? Ararım izini Dolmabahçe'den, Bir daha dönmez mi bu yola giden? İçimde sen, gözümde sen Sarı saçlım, mavi gözlüm Nerde, nerde, nerdesin dost? Kurban olam yürüdüğün yollara, Kara peçe yakışmıyor kullara, Uyan bak bizim hallara, Sarı saçlım, mavi gözlüm, Nerde, nerde, nerdesin dost? Bulutlar terinden, dağlar kokundan, Sarhoştur sevdiğim Mahzuni bundan, Bir daha gel, gel Samsun’dan, Sarı saçlım, mavi gözlüm Nerde, nerde, nerdesin dost? Şiiri Yazan Aşık Mahzuni Şerif ...................................................................................................................................... Atatürk Atatürküm eğilmiş vatan haritasına Görmedim tunç yüzünü böylesine geceler Atatürk neylesin memleketin yarasına Uçup gitmiş elinden, eski makbul çareler Nerede İstiklal harbinin o mutlu günleri Türlü düşmana karşı kazanılan zaferi Hiç sanmam, öyle ağarsın bi daha tan yeri Atatürküm ben ölecek adam değildim der Git hemşerim, git kardeşim toprağına yüz sür O'dur karşı kıyıdan cümlemizi düşünür Resimlerinde bile melül mahzun görünür Atatürküm kabrinde rahat uyumak ister Şiiri Yazan Cahit Sıtkı TARANCI ...................................................................................................................................... ATATÜRK ÇOCUKLARI Özgürlük şarkısı bizim şarkımız Yurt için ulus için hep çalışırız Vatanı yükseltmek tek amacımız BizlerAtatürk çocuklarıyız Dostlukla dopdolu yüreklerimiz Dünya çocukları hep kardeşimiz Barıştan yana inançlarımız Bizler Atatürk çocuklarıyız Çınınlayacak sesimiz dünyada yurtda Uzanacak ellerimiz evren boyunca Uygarlık yönünde bir meşaleyi Bizler Atatürk çocuklarıyız Şiiri Yazan ŞEYMA GÜLTEKİN ...................................................................................................................................... ATATÜRK YÜREĞİMDE Atatürk yarın, Atatürk bugün, Atatürk dün. Ben olmuş artık, Yüreğimde, Benimle her gün. İleriye baktığımda, Mavi mavi, Atam bakar. Anadolu kırlarında, Türüm türüm, Atam kokar. Şiiri Yazan İSMAİL MALATYA ...................................................................................................................................... Atatürk'ü Yitirmedik Yıllar Üst üste katlandıkça Acımasız uzadıkça Çelik mavisi gözlerinde Her geçen gün Işığını çoğalttıkça Güzel vatanımızı Kurtardığın anıldıkça Seni yitirmedik ki Dün olduğu gibi Bugün de aramızdasın her an Buna inan Ata'm Yüzyıllar da geçse aradan Sen her zaman anılan Kutsal bir kahramansın ...................................................................................................................................... Atatürk Şimdi bir deniz varsa Pamuk tarlaları Rüzgarlar altında Şimdi bir tren geçiyorsa ovalardan. Buğday sarısı güneşte Bir kuş uçuyorsa Şimdi bir bayrak dalgalanıyorsa Aylı yıldızlı... Yaşamak seninle güzel Yaşamak bunun için büyük Sevgili Atatürk. Adnan ARDAĞI ...................................................................................................................................... Atatürk Atatürküm eğilmiş vatan haritasına Görmedim tunç yüzünü böylesine geceler Atatürk neylesin memleketin yarasına Uçup gitmiş elinden, eski makbul çareler Nerede İstiklal harbinin o mutlu günleri Türlü düşmana karşı kazanılan zaferi Hiç sanmam, öyle ağarsın bi daha tan yeri Atatürküm ben ölecek adam değildim der Git hemşerim, git kardeşim toprağına yüz sür O'dur karşı kıyıdan cümlemizi düşünür Resimlerinde bile melül mahzun görünür Atatürküm kabrinde rahat uyumak ister Cahit Sıtkı TARANCI ...................................................................................................................................... ATATÜRK YÜREĞİMDE Atatürk yarın, Atatürk bugün, Atatürk dün. Ben olmuş artık, Yüreğimde, Benimle her gün. İleriye baktığımda, Mavi mavi, Atam bakar. Anadolu kırlarında, Türüm türüm, Atam kokar. İSMAİL MALATYA ...................................................................................................................................... Atatürk'ün Sesi Atatürk'ün sesi Bazen Erzurum Kongresi Bazen Sivas Bazen Anadolu'da sert bir rüzgar Atatürk'ün sesi Bazen Ankara'da ilk Millet Meclisi Bazen Orta Anadolu'da kartal Bazen Akdeniz'de tatlı bir rüzgar Atatürk'ün sesi Gökyüzünde ak bir bulut Bazen önünde İzmir'e ordular akar Bazen Akdeniz'de bir kartal Atatürk'ün sesi Bazen devrimlerin alfabesi Bazen Cumhuriyetin gür sesi Bazen Menemen'de deli bir rüzgar Bilgay Esemenli ...................................................................................................................................... ATATÜRK’Ü UNUTTURMAYIZ Siz, Atatürk’ü unutun diyorlar. Laikliği zaten istemiyorlar. Cumhuriyeti de hiç sevmiyorlar. Ölsek Atatürk’ü unutturmayız! Cumhuriyeti asla yıktırmayız! Bu güzel yurdumuz kanla kuruldu. Yurt uğruna nice yiğit vuruldu. Düşman yurdumuzdan zorla kovuldu. Ölsek Atatürk’ü unutturmayız! Cumhuriyeti asla yıktırmayız! Türkiye’m dünya durdukça kalacak. Albayrak göklerde dalgalanacak. Atatürk daha çok bayraklaşacak. Ölsek Atatürk’ü unutturmayız! Cumhuriyeti asla yıktırmayız! Müfit AKSAKAL ...................................................................................................................................... Mustafa Kemal Atatürk Duvarlarda asılıdır Mustafa Kemal Atatürk Paramızda basılıdır Mustafa Kemal Atatürk. Doğan günde aranıyor Eserleri korunuyor Yüreklerde görünüyor Mustafa Kemal Atatürk. Bayrağımın dalgasında Denizlerin dalgasında 1O Kasımın bu yasında Mustafa Kemal Atatürk. İz bıraktı şairlerde Şarkılarda şiirlerde Gittiğimiz her yerlerde Mustafa Kemal Atatürk. Sevgin halkın özündedir Türk Milleti sözündedir Yeni nesil izindedir Mustafa Kemal Atatürk. Şahin Cahit Yanık ...................................................................................................................................... ATATÜRK’E MEKTUP Dolamıştık dillere hep güz yapraklarını Seni anlamak için, yüreği büzemedik Şiirleri yakmıştık, masmavi gözlerinde İlmin selinde olup, deryâları örmedik Talan ettik zamanla, güller açan yolları Yerimizde uyuduk, kuşatamadık çağı Özür dilerim Atam, sükûttayız biz şimdi Karanlık gece yakın, seherlerim çok uzak Hicranla kardeş olduk, zaferlerim çok uzak Yaktırdık hüsranların katran dudaklarını İçimizde hep yanan mehtâbı sezemedik Aramadık gerçeği, çağlayan sözlerinde Öksüz kaldı güllerim, bülbülleri dermedik Deniz fırtına biçer, toplamadık salları El vermedi bizlere, ne batı ne de doğu Özür dilerim Atam, sükûttayız biz şimdi Karanlık gece yakın, seherlerim çok uzak Hicranla kardeş olduk, zaferlerim çok uzak Sofralara getirdik, nârın sıcaklarını Saymışız yerimizde, çağları süzemedik Günleri geçirmişiz, sancının dizlerinde Âlemlere hükmedip, irfânını sermedik Güneş değen ağaçta, kuruttuk hep dalları El vererek hızlıca, bozdurduk zümrüt bağı Özür dilerim Atam, sükûttayız biz şimdi Karanlık gece yakın, seherlerim çok uzak Hicranla kardeş olduk, zaferlerim çok uzak Ellere peşkeş çektik, vatan topraklarını Bağlanmışız sanki biz, ipleri çözemedik Gideriz düşünmeden, yalanın izlerinde Senin bize derdiğin, çağdaş yolu görmedik Bir yığın eyvahlarla, hebâ ettik yılları Ziyân ettik hoyratça, hem ölüyü hem sağı Özür dilerim Atam, sükûttayız biz şimdi Karanlık gece yakın, seherlerim çok uzak Hicranla kardeş olduk, zaferlerim çok uzak ...................................................................................................................................... ATATÜRK Yapraklar dökülür kasımlarda, Yeller uğuldar vadilerde, ne çıkar, Bir özgürlüksün çağlara en güzelinden, Sen bayrak bayrak fikirsin, Ölüşün diriliştir yeniden. Başak saçlarında Anadolu'm, Gözlerinde yurdumun denizleri, Sen yarınlara uzanmış ışık, Savaşta kartal, barışta defne çelengi, Sen sonu yenmiş zamansın. Sende çarpar, sende düşünür Türkiye'm, Sende büyür kucaklar, Ulusun beyni, toprağın yüreği, Kemal Paşam, Atatürk'üm ! Sen mayıslarda doğan güneş, Evrenimin sabahı, damarımın kanı, Sen mavilerde yeşeren yapraksın, Bir yolsun sevgi, sevgi Sen her mevsimde açan baharsın! DEMİRAY ...................................................................................................................................... ATATÜRK GÜLÜMSEDİ Atatürk gülümsedi öğretmenim Biz sınıfa girince Dağıldı kara bulutlar Açıldı gonca. Baktı ki okul yenidir Siz yenisiniz, düşünceler yeni Atatürk gülümsedi öğretmenim Saklıyamadı sevincini. Baktı ki gençsiniz, bilgili Eğitiyorsunuz yolunca, yöntemince Atatürk gülümsedi öğretmenim Sevindi onca. Baktı ki karışmış aramıza, Çiziyorsunuz yolu, Atatürk gülümsedi öğretmenim Gözleri dolu dolu. Anlaşılan bütün yaz. Atatürk gözünü kırpmamış, Çünkü boşmuş sıralar, Çünkü harf okunmamış. Kapkara bulutlar inmiş Işıklı gözlerine. Bora gibi, fırtına gibi Atatürk'üm Sanırım yönelmiş bilgisizliğe. Ama baktı ki gün doğmuş, Bir koşu varmışız okula Özlemle açılmış kitaplar, Bir iştah, kızda oğlanda. Baktı ki zil çalmış, Sınıfa girmişsiniz Bütün bakışlar sizde Günaydın demiş. Derse başlıyorsunuz Sımsıcak bir sevgi gözlerinizde. Baktı ki Türkiye'si Türkiye'miz Aydın ufuklarda yürüyor hızla. Atatürk gülümsedi öğretmenim Övünüyor bizle. Dağıldı kara bulutlar Biz sınıfa girince. Atatürk gülümsedi öğretmenim Kürsüde kendini görünce. Talat TEKİN ...................................................................................................................................... ATATÜRK'ÜN RESMİ Kürsünün üstünde bir resim; Gözleri denizlerden mavi, Bakışları güneşlerden sıcak. Bu resimle başlar bizim günümüz, Kıvançla dolar, taşar gönlümüz. Öğretmenimiz kürsüde Verdiği dersi Dinler bizimle birlikte, Atatürk'ün resmi. Çalışkanız çünkü Çalışınca, Bakarız. Atatürk güldü. Bir yanlışlık yaparsak, Bulutlanır gözleri, Anlarız Atatürk üzüldü. Behçet NECATİGİL ...................................................................................................................................... ATATÜRK ve BİLİM Bilim, fen ve teknoloji, En büyük yol gösterici. Mustafa Kemal ise bunu Çok önceden bilirdi. Baktı böyle gitmeyecek, Bu gidişle ülke çökecek. Bilime önem verilmezse Her şey kötüleşecek. Mustafa Kemal dedi ki "En hakiki mürşit İlimdir, fendir." Çok da doğru söyledi. Atatürkü Görmemiş Bu çocukların her biri Görmemiş ömründe Atatürk'ü. Kimdir Atatürk,ne yapmış Bilirler ,kurtardığını yurdu Her sabah dersliklerde Ant içerler Atatürkün resmine karşı. "Türküm,doğruyum,çalışkanım"derken Okşar çocukları Atatürkün bakışı. ...................................................................................................................................... kahraman Atatürk Kahramanlık ne yalnız bir yükseliş demektir, Ne de yıldızlar gibi parlayıp sönmemektir. Ölmezliği düşünmek boşuna bir emektir; Kahramanlık saldırıp bir daha dönmemektir. Sızlasa da gönüller düşenlerin yasından Koşar adım gitmeli onların arkasından. Kahramanlık İçerek acı ölüm tasından İleriye atılmak ve sonra dönmemektir. Yırtıcılar az yaşar... Uzun sürmez doğanlık... Her ışığın ardında gizlidir bir kahramanlık; Adsız sansız olsa da, en büyük kahramanlık Göz kırpmadan saldırıp bir daha dönmemektir. Kahramanlık ne yalnız bir yükseliş demektir. Ne de güneşler gibi parlayıp sönmemektir. Bunun için ölüme bir atılış gerektir. Atıldıktan sonra da bir daha dönmemektir... ...................................................................................................................................... Ölmez Atatürk Gözleri bir güneş gibi aydınlatırdı, Umutsuzluğu kabul etmeyendi ATATÜRK Sevginin kaynağı, Bağımsızlığın timsali Geleceğimin aynası, ölmez ATATÜRK Yoklukların ve çaresizliğin düşmanı Kimsesizlerin can dostuydu ATATÜRK Vatanının yılmaz savunucusu Özgürlüğün mimarı, Ölmez ATATÜRK Vatan toprağını altın bilen Yabancıya yar etmeyen ATATÜRK Ya İstiklal Ya Ölüm diye haykıran Kurtuluşumun sembolü, ölmez ATATÜRK Tek bir yürek kalıncaya dek Bitmez bizde sevgin ATATÜRK Posterler inmeyle Sevda tükenmez Gözümün ışığı, Ölmez ATATÜRK Herkese Hakkını paylaştıran, Doğrudan ayrılmayan Dürüst ATATÜRK Nesiller boyu unutulmayan TÜRK’ÜN Önderi, Ölmez ATATÜRK Seni anlatmaya kelimeler yetmez Sevecek yürekler tükenmez, ATATÜRK Cumhuriyet gençleri seni unutmaz Liderisin Türkün, ölmez ATATÜRK ...................................................................................................................................... SENSİN ATAM bizi kurtaran türkiye cumhuriyetini kuran özgürlüğümüzü bulan sensin atam,sensin atam seni sevdik senin izinden gittik çalışıp ülkemizi üst seviyelere getirdik özgürüz şuan hala biz seni seviyoruz ve hatta; çalışıp ülkemizi kalkındırıyoruz bunun sebebi sensin sensin atam,sensin atam bizlere kazanamyı öğreten sensin atam sensin atam ...................................................................................................................................... ...................................................................................................................................... Okul Öncesi Hayvanlarla İlgili Hikayeler Kelebeğin HikayesiBir gün, kırlarda gezintiye çıkan bir adam, kenara oturduğu otlardan birinin dalında , küçük bir kozanın varlığını fark etti. Koza ha açıldı ha açılacak gibiydi. Adam , bunun bir kelebek kozası olduğunu tahmin ediyordu. Böyle bir fırsat bir daha ele geçmez diye düşündü; ve bir kelebeğin dünya yüzü gördüğü ilk dakikalara şahit olmak istedi. Dakikalar dakikaları kovaladı , saatler geçmeye başladı , ama henüz kelebeğin küçük bedeni o delikten çıkmadı. Sanki , kelebeğin dışarı çıkmak için çaba harcamaktan vazgeçmiş olabileceğini düşündü. Sanki kelebek elinden gelen her şeyi yapmış da , artık yapabileceği bir şey kalmamış gibi geldi ona. Bu yüzden , kelebeğe yardımcı olmaya karar verdi cebindeki küçük çakıyı çıkarıp kozadaki deliği bir cerrah titizliğiyle büyütmeye başladı. Böylece , bir-iki dakika içinde kelebek kolayca dışarı çıkıverdi. Fakat bedeni kuru ve küçücük , kanatları buruş buruştu. Adam kelebeği izlemeye devam etti; çünkü kanatlarının her an açılıp genişleyeceğini ve narin bedenini taşıyacak kadargüçleneceğini umuyordu. Ama bunlardan hiçbiri olmadı. Kelebek , hayatinin geri kalanını , kurumuş bir beden ve buruşmuş kanatlarla yerde sürünerek geçirdi. Ne kadar denese de , asla uçamadı. Adamın bütün iyi niyetine ve yardımseverliğine rağmen anlayamadığı şey , kozanın kisitlayiciliginin ve buna karşılık kelebeğin daracık bir delikten dışarı çıkmak için gereken çabanın , Allah’ın kelebeğin bedenindeki sıvıyı onun kanatlarına göndermek ve bu sayede kozanın kisitlayiciligindan kurtulduğu anda onun uçmasını sağlamak için seçtiği bir yol olduğuydu. Bu gerçeği öğrendiğinde , hayat boyu unutamayacağı bir şey de öğrenmişti Bazen , hayatta tam olarak ihtiyaç duyduğumuz şey , çabalardır. Eğer Allah , hayatta herhangi bir çaba olmadan ilerlememize izin verseydi , o zaman , bir anlamda sakat kalırdık . Olabileceğimiz kadar güçlenemezdik o zaman . Ve asla uçamazdık..Hayvanlarla İlgili HikayeBir gün, kırlarda gezintiye çıkan bir adam, kenara oturduğu otlardan birinin dalında , küçük bir kozanın varlığını fark etti. Koza ha açıldı ha açılacak gibiydi. Adam , bunun bir kelebek kozası olduğunu tahmin ediyordu. Böyle bir fırsat bir daha ele geçmez diye düşündü; ve bir kelebeğin dünya yüzü gördüğü ilk dakikalara şahit olmak istedi. Dakikalar dakikaları kovaladı , saatler geçmeye başladı , ama henüz kelebeğin küçük bedeni o delikten çıkmadı. Sanki , kelebeğin dışarı çıkmak için çaba harcamaktan vazgeçmiş olabileceğini düşündü. Sanki kelebek elinden gelen her şeyi yapmış da , artık yapabileceği bir şey kalmamış gibi geldi ona. Bu yüzden , kelebeğe yardımcı olmaya karar verdi cebindeki küçük çakıyı çıkarıp kozadaki deliği bir cerrah titizliğiyle büyütmeye başladı. Böylece , bir-iki dakika içinde kelebek kolayca dışarı çıkıverdi. Fakat bedeni kuru ve küçücük , kanatları buruş buruştu. Adam kelebeği izlemeye devam etti; çünkü kanatlarının her an açılıp genişleyeceğini ve narin bedenini taşıyacak kadar güçleneceğini umuyordu. Ama bunlardan hiçbiri olmadı. Kelebek , hayatinin geri kalanını , kurumuş bir beden ve buruşmuş kanatlarla yerde sürünerek geçirdi. Ne kadar denese de , asla uçamadı. Adamın bütün iyi niyetine ve yardımseverliğine rağmen anlayamadığı şey , kozanın kisitlayiciliginin ve buna karşılık kelebeğin daracık bir delikten dışarı çıkmak için gereken çabanın , Allah’ın kelebeğin bedenindeki sıvıyı onun kanatlarına göndermek ve bu sayede kozanın kisitlayiciligindan kurtulduğu anda onun uçmasını sağlamak için seçtiği bir yol olduğuydu. Bu gerçeği öğrendiğinde , hayat boyu unutamayacağı bir şey de öğrenmişti Bazen , hayatta tam olarak ihtiyaç duyduğumuz şey , çabalardır. Eğer Allah , hayatta herhangi bir çaba olmadan ilerlememize izin verseydi , o zaman , bir anlamda sakat kalırdık . Olabileceğimiz kadar güçlenemezdik o zaman . Ve asla uçamazdık..Hayvanlarla ilgili kısa hikayeBir gün, bir çiftçinin eşeği kuyuya düşer Adam ne yapacağını düşünürken, hayvan saatlerce anırır En sonunda çiftçi, hayvanın zaten yaşlı olduğunu ve kuyunun da çoktandır kapanması gerektiğini düşünür ve eşeği kuyudan çıkarmaya değmeyeceğine karar verir Bütün komşularını yardıma çağırır Her biri birer kürek alarak kuyuya toprak atmaya başlarlar Eşek başına gelenin ne olduğunu fark edince, önce daha beter bağırmaya başlar Sonra, herkesin şaşkınlığı altında, birden sesini keser Birkaç kürek toprak daha attıktan sonra, çiftçi kuyuya bakar Gözlerine inanamaz Eşek, sırtına düşen her kürek toprakla müthiş bir şey yapmakta, silkelenerek toprağı sırtından aşağıya atmaktadır Bu şekilde de yükselen toprak onun yukarı çıkmasına basamak hazırlamaktadır Bir süre sonra, komşular toprak atmaya devam edince, herkesin şaşkınlığı altında eşek, kuyunun kenarından dışarı atlayıp, koşarak uzaklaşır!” E tabi bu hikâyenin bir de kıssadan hissesi var bizler için… Hayat üzerinize hep toprak atacaktır; her türlü kötülükle… ışte bu kuyudan çıkmanın sırrı, bu kötülükleri silkeleyip atmak ve bir adım yükselebilmektir Sıkıntılarımızın her biri bir kürek topraktır Onlardan kurtulmanın yolu da bir adım atmaktır En derin kuyulardan bile yılmayarak, usanmayarak çıkabiliriz Silkelenin, atın sırtınızdakileri, bir adım daha yukarı çıkın Sevgili İnsanlar, Sizler ne kadar şanslısınız ki aileniz, dostlarınız, sıcacık bir yuvanız var. Ben ise bunlara sahip olmayan bir “Köpek”im., Ankara’da Hayvanları Koruma Derneği’nin barınaklarında 350 köpek, 150 kedi, 1 at ve 1 ayı arkadaşımla birlikte yaşıyorum. Hiç bir suçumuz yok aslında ama doğal ortamımız kalmadığından, ömrünün sonuna kadar ayağı çime basamayacak, dört nala koşup, sırt üstü yuvarlanamayacak, hiç bir “af”dan yararlanamayacak “esir kampı ” mahkumlarıyız. Biliyor musunuz? Hayvanları Koruma Derneği’nin barınaklarına yıllardır kimsecikler uğramıyor. Burada 22 yaşında köpekler, 18 yaşında kediler var. Tek istediğimiz başımızı okşayacak bir el. Arada sırada birileri uğruyor ama onlar da “cins ” köpek istiyorlarmış. Hayriye teyze “Bu cins değil ama…”diyor. Hiç yüzüme bile bakmıyorlar ve beni almıyorlar. Benim çok sevdiğim bir sahibim vardı. Bir gün uyudu ve bir daha uyanmadı. Evde herkes çok ağladı. Sahibimi bir tahta kutuya koydular ve bir çukura gömdüler. Ben günlerce o çukuru kazmaya çalıştım ama ona ulaşamadım. Yemedim, içmedim, uyumadım. Sabahlara kadar uludum. Kötü kötü adamlar beni taşlarla kovaladılar ama gitmedim. Sonra Gamze abla beni mezarlıkta ölmek üzereyken buldu ve bu barınaklara getirdi. Adımı ona hiç söyleyemedim. O da bana “Dost ” adını taktı. İlk geldiğimde, oda arkadaşımın hikayesi bana çok benziyordu. O da, sahipleriyle Bodrum’a giderken trafik kazası yapmışlar. Sahipleri genç bir Alman çiftmiş ve kanlar içinde başka bir arabaya koyup, ***ürmüşler. Bonnie, 1 hafta minibüsün başında onların dönmelerini beklemiş. Arabayı araştırmak isteyen Jandarmayı ısırmış. Havaya ateş açmışlar, yine de yerinden kıpırdatamamışlar ve minibüse girememişler. Izdıraplı ulumasına son vermek için tam vuracaklarken tesadüfen Gamze abla ona rastlamış. Onu ben geldikten kısa bir süre sonra Almanya’ya, sahiplerinin ailesine gönderdi. Burada her birimizin ayrı bir acıklı hikayesi var. Karnımız doyuyor, sokaktaki gibi tekme yemiyoruz ama mutsuzuz. Bazılarımız burada doğdu, büyüklerin anlattığı “kırlarda koşmak, kedi kovalamak, banyo yapmak ” gibi hikayeleri, başlarını yana eğip, tek kulaklarını kabartarak, hayretle dinliyorlar. Küçükler fazla yaşamıyor zaten. “Barınak hastalığı” denilen bir hastalıktan hep ölüyorlar. Hayriye teyze cok ağlıyor. Ben yine de kendimi şanslı sayıyorum çünkü, sokakta fazla kalmadım. Aramızda öyle arkadaşlar var ki, üzerlerinde deneyler yapmışlar, arka ayağını öne, önü arkaya takmışlar, böbreklerini, midelerini kesmişler, belediye vurmuş, vücudunda gün be gün oksitlenerek, zehirleyen saçmalar olan ve trafik kazalarında sakat kalmış olanlar, cok acı çekenler var. Zaten çoğu sakat ama Gamze abla onlara iyi davranıyor. Şimdi yeni evler yapıyor bizim için ve orada daha iyi şartlarda yaşayacakmışız. Bakın size bir de ne anlatacağım? Bir gün Avusturyalı bir hanım geldi “Cins olmayan bir köpek istiyorum” dedi. Hepimiz tellere yapışıp hep bir ağızdan “Beni al, beni al” diye bağırdık. Aramızda Kontes diye çirkin ama çok akıllı bir kız vardı. Telin arasından kaçıp, gitti o hanımın arabasına bindi. Hepimiz bakakaldık… Şimdi çok mutluymuş. Bir kere bizi ziyarete geldi tanıyamadık. Sık sık uçakla yurt dışına gidiyormuş, sahibinin yatağında yatıyormuş. Adını değiştirmişler “Noel Jean” yapmışlar. O güzel kokusu ve üzerindeki şık paltosu gözümün önünden gitmiyor. Gece çökünce, oda arkadaşlarımla birbirimize sarılıp, sabaha kadar konuşuyoruz. Kimileri eski sahiplerinin onları ne kadar sevdiğini ama sudan sebeplerle ondan nasıl kurtulduklarını anlatıyorlar. Ama sahiplerine de toz kondurmayıp, aslında onların haklı olduklarına dair sebepler uyduruyorlar. Kimilerimiz hiç gerçek olmayacağını bile bile, sıcak bir eve kavuşunca , sahibini ne kadar seveceğini, hatta onun için canını bile verebileceğini bilir… Belki… Belki bir gün beni de isteyen birisi olur…

okul öncesi atatürk ile ilgili kısa hikayeler